Casio en Kyoto

Hallo allemaal! Hier weer een berichtje vanuit het verre oosten. Als ik het goed begrijp was Nederland afgelopen week bedekt met een dik pak sneeuw en moest iedereen onder barre omstandigheden op weg naar z’n werk of school. Wat een verschil met Tokyo, ik heb hier afgelopen weekend in m’n t-shirtje lekker pepernoten gegeten in een parkje (m’n zus had een flinke voorraad lekkernijen meegenomen). De Japanners kijken er zelf ook van op maar hier is het nog rond de 15 á 16 graden. Helaas moet ik het dit jaar dus doen zonder witte kerst (het sneeuwt hier gemiddeld 1 dag in het jaar) en schaatsen wordt het al helemaal niet.

Een paar weken terug werden we aangesproken op straat door een westerse mevrouw. Casio was van plan een commercial op te nemen voor een nieuw fototoestel en of wij geïnteresseerd waren om auditie te doen voor een rolletje. Nou dat leek ons natuurlijk wel wat en aan het einde van die week gingen wij met z’n vijven (Valerie niet, ze hadden geen meiden nodig) naar de auditie toe. In ons beste outfit, haar in de krul en vol verwachting. Toen we daar aankwamen werden we in kleine groepjes naar een kamertje gebracht waar 2 Japanners achter een grote tafel zaten. Er werd me één vraag gesteld: of ik ervaring had in acteren.. nou nee, misschien een musical op de basisschool maar meer niet. Vervolgens moesten we (heel kort, ik denk dat het niet langer dan een minuut geduurd heeft) een scene naspelen in een bar waarin de ene een foto nam van de ander. Meer niet. Na het weekend zouden we de uitslag krijgen maar allemaal hadden we zoiets van dit wordt 'm niet want geen van allen hadden we eigenlijk acteer ervaring. Wonder boven wonder werd ik na het weekend gebeld met de mededeling dat ze me wilden hebben! En niet voor een klein bijrolletje maar voor een van de hoofdrollen! Helaas was ik de enige van ons vijven die een rol had gekregen en dus ging ik een week later in m'n eentje naar de studio. Van de 2 dagen dat ik aanwezig was werd er de eerste dag gefilmd in een woonkamertje en een voor een green-screen en de tweede dag in een barretje. Samen met een Rus, een Wit-Rus, 2 Japanners, een Francaise en een Canadees moesten we een stel jongeren naspelen die in hun vrije tijd wat foto's aan het nemen waren. Niemand had echt tekst, we moesten eigenlijk gewoon de hele tijd doen alsof we het naar ons zin hadden en een aantal keer de nieuwe camera gebruiken om foto's te nemen en te filmen. Het grote probleem was dat ik beide dagen de enige was die geen Japans sprak dus moest m'n 'agent' het de hele tijd vertalen. Best lastig soms maar al met al vond ik het natuurlijk super leuk om te doen en ben ik weer een ervaring en een leuk zakcentje rijker! Ik had trouwens gehoopt dat het filmpje op de Japanse televisie zou komen maar het wordt gebruikt in Las Vegas tijdens de presentatie van de nieuwe camera van Casio (de TRYX).

Zoals ik in m'n vorige blog al had aangekondigd hebben m'n zus en d'r vriend 2 weken terug ook de reis richting Japan gemaakt. De eerste week hebben ze in Tokyo doorgebracht, daarna zijn richting Kyoto gegaan. Kyoto ligt zo'n 500km bij Tokyo vandaan en staat bekend om de vele prachtige tempels. Ik ben toen ook een paar dagen naar Kyoto toegegaan, niet alleen om met m'n zus mee te gaan want Kyoto stond zowiezo hoog op mijn lijstje van de dingen die ik hier in Japan nog wilde gaan doen. Ik hoef in dit geval geen uitgebreid verslag te schrijven want ik heb de eer mijn allereerste gast columniste aan te kondigen die verslag doet van de trip naar Kyoto. Anita, bij deze, bedankt!

Na een super leuke week samen in Tokyo zijn we alle drie afgereisd naar Kyoto. Emiel met de 7uur durende nacht bus, Rindert en ik met de comfortabele Shinkansen bullit train in 2 uur en 15min. Het verschil moet er wezen.
Tokyo is een nieuwe en moderne stad. Heel erg indrukwekkend. Mijn verwachtingen van Kyoto waren erg groot omdat Kyoto meer historisch zou zijn, ouder, met meer oude gebouwen, zoals Amsterdam en Manhattan veel historie hebben, maar dan op zijn Japans.
Dit viel helaas een beetje tegen. De stad zelf is saai en rommelig, veel laagbouw en weinig indrukwekkends. Waarvoor je naar Kyoto gaat zijn de tempels, achteraf gezien. Nou die waren er hoor. Maarliefst 1000 tempels heb ik me laten informeren. Met een bus gingen we een stuk de stad uit, meer de bergen in. Daar stonden echt hele indrukwekkende tempels. Op de eerste dag hebben we er 4 bekeken (zere voeten!!). Hoe groter, hoe indrukwekkender, heel bijzonder, echt prachtig.
Toen we op dag 2 nog meer tempels hadden gezien werd het wel tijd om iets anders te gaan verzinnen om te gaan doen. We zijn natuurlijk gaan winkelen, leuke markten over gegaan, een onsen bezocht en hebben lekker gerelaxt met een biertje voor de mannen en een theetje voor mij in een super leuke kroeg ergens in de kelder van de gebouw. Ook zijn we een dagje je naar het stadje Nara gegaan om het grootste houten gebouw van de wereld te bekijken, een gigantische tempel, met daarin een enorm, ik herhaal enorm Boedha beeld. Dit was de aller indrukwekkendste tempel van allemaal.
Wat ontzettend spectaculair was, was de Sushi bar waar we op een avond zijn gaan eten (want Sushi moet je echt wel eten in Japan, dat is dat plakkerige rijst met zeewier en vis J) met een lopende band. Je zit daar aan die lopende band die helemaal tjokvol staat met alleen maar Sushi en die gaat de hele zaak door en in het midden staan de koks Sushi te maken om de band vol te houden. Je pakt gewoon een bordje van de band en eet het op, als het je lekker lijkt tenminste, want de meest gekke dingen gingen die band over. Je houd alle lege bordjes bij je en wanneer je klaar bent wordt je stapeltje geteld en betaal je 137yen (ongeveer €1,10) per bordje. 2 bordjes voor mij (want ik lust dat natuurlijk weer niet) en 14 bordjes samen voor de mannen. Beste stapel.
Na 4 dagen ging Emiel weer terug naar Tokyo. Rindert en ik zijn nog 1 dag langer gebleven en zijn vervolgens naar Osaka gereisd waar onze vlucht naar Amsterdam weer ging, die ondanks de sneeuw en de annuleringen wel gewoon met maar 30min vertraging is geland op Schiphol.
Wij hebben echt een onwijs leuke tijd gehad!!!!

Allemaal leuk en aardig dat weekendje Kyoto, maar de laatste dag dat ik daar zat (toen al m'n reisgenoten alweer in Tokyo zaten) is er dus een aardbeving geweest in Tokyo. Die heb ik dus gemist... Ben toch wel een beetje jaloers op m'n reisgenoten dat die deze maar even mooi hebben meegepakt. Nu ik nog..

Verder heb ik nog een mailtje gehad uit Delft van de man die over de centen gaat. Ik heb de mogelijkheid om mijn verblijf hier in Tokyo tot een maximum van 5 maanden uit te breiden. Wat betekent dat ik die tijd verzekerd ben van m'n beurs alleen moet ik nog zorgen dat ze me bij AIST nog langer willen hebben. Ik ben er zelf nog niet helemaal uit of ik dat ga doen, 5 maanden langer doe ik zowiezo niet, maar 1 of 2 maanden langer ga ik wel serieus overwegen.

De komende weken verwacht ik geen buitengewoon bijzondere dingen te gaan ondernemen dus ik denk zomaar dat de volgende blog wel een poosje op zich laat wachten. Neemt niet weg dat ik al jullie reacties blijf lezen. Ik heb het al vaker gezegd maar ik vind het hartstikke leuk dat jullie dat doen en ik lees ze dan ook met veel plezier!