Week 1

Week nummer 1
De eerste week zit er al weer op. Eerlijk gezegd is ie voor mij voorbij gevlogen. Eigenlijk elke dag zijn we de hele dag en avond op pad geweest. In het begin vooral om allerlei dingen te regelen. Ik moest namelijk nog kastjes, een kussen, een matras en een telefoon kopen. Bovendien moest ik van alles aanvragen waaronder een ‘Alien Registration’, een ‘National Health Insurance Registration’ en een bankrekening (zodat ik op meer plaatsen geld op kan nemen). Maar daarnaast hebben we alle tijd gehad om Tokyo in te gaan. Het is me nu al duidelijk geworden dat dit echt een gigantische wereldstad is. Ik bedoel ik was onder de indruk van Dubai maar dit slaat echt alles. Alles is hoogbouw, overal neon reclame borden, de drukte op straat, het metro doolhof (wat overigens fantastisch geregeld is), de snelweg door de stad waar altijd 50 km per uur wordt gereden vanwege de drukte, de verwarmde toiletbrillen in openbare toiletten, op elke hoek van de straat een supermarktje die 24 uur per dag open is, allemaal kleine mensjes die je aanstaren; Middenmeer en Delft zijn hier natuurlijk niets bij! Van wat ik tot nu toe van Tokyo heb gezien vind ik het echt een fantastische stad!

Dan m’n kamer. Ik wist ’t van tevoren maar 7,1 m2 valt dan toch weer tegen. Daarnaast deel ik samen met Erik en 4 Japanners (gemiddelde leeftijd 50 jaar) een klein eetkamertje, een wc, een douche en een inimini keukentje (met 1 pitje). Vooral de keuken is vies, het ruikt er muf en alles is oud. M’n kamer heeft 1 raam en daarmee kijk ik recht uit op een gebouw (dat letterlijk een halve meter naast ons gebouw staat). Eén huisgenoot van ons spreekt prima Engels en die grapte al dat ik beter in een Amerikaanse gevangeniscel kon gaan zitten. Maargoed, ik moet niet zo zeuren, er zijn ook een paar voordelen. Zo heb ik een eigen koelkast op m’n kamer, een eigen airco/climate controller en een schoonmaakster (maar die doet natuurlijk m’n kamer niet). Bovendien zit ik in hartje Tokyo vlakbij metrostation Akihabara van waaruit ik in een mum van tijd een groot deel van Tokyo kan bereiken. Al met al denk ik dat ik het hier prima 5 maanden vol kan houden, gewoon zorgen dat ik niet zo vaak op m’n kamertje zit, maar dat was ik toch al niet van plan.

De Japanners zelf zijn ontzettend aardig. Ze zijn super enthousiast en willen je overal mee helpen. Ik liet een keer iets vallen in de supermarkt en toen was er een Japanse die pakte het vliegensvlug op en bedankte me dat ze me mocht helpen. Ook onze huisgenoten willen ons met alles helpen. De Engelstalige huisgenoot heeft ons een keer rondgeleid door een aantal wijken in Tokyo en hij heeft ons precies vertelt waar de handigste winkeltjes zijn. Een andere huisgenoot (die geen Engels kan spreken) wil ons altijd helpen met het eten klaarmaken. Zo mochten we zijn hakmes en kruiden gebruiken en kregen we zomaar een stuk vlees van hem toen hij zag dat we geen vlees gebruikten (dat kwam omdat Valerie vegetarisch is maar hoe maak je dat een Japanner duidelijk, want iets weigeren dat gaat hier niet).
De eerste avond stappen in Tokyo is ook een feit. We zijn met de 5 mannen een avondje naar Roppongi geweest. Roppongi schijnt hét uitgaansgebied te zijn in Tokyo, het is dan ook een redelijk grote wijk in Tokyo waar ontzettend veel clubs te vinden zijn. Dit is ook het gebied waar we de meeste niet Japanners zijn tegengekomen. Een groot nadeel is dat veel clubs rond de 30 euro entree vragen en dat een simpel biertje al 10 euro kost. Een ander nadeel is dat de metro ’s nachts niet rijdt, we hebben daarom de laatste metro heen genomen (rond een uur of twaalf) en de eerste metro terug (half zes). Op zich geen probleem want je kan daar prima stappen en we hebben ons dan ook prima vermaakt.

Dan nog voor degene die me cash, een blanco cheque of een liefdesbrief willen sturen, dit is mijn adres:

Iwamoto-cho 2-11-12 Chiyoda-ku Tokyo, kamernummer 406. zip:101-0032

Ik heb ook een nieuw mobiel nummer: *(+81)80-30802203. M’n oude telefoon laat ik ook nog aanstaan, ik weet namelijk niet wat voor jullie het voordeligst is om te smsen of te bellen.

Ik houd jullie op de hoogte!